شهادت در اصطلاح حقوقی به معنای، اخبار از واقعهای به سود یکی از دو طرف و زیان دیگری است که از سوی شخص ثالثی غیر از اصحاب دعوا بیان میشود. شاهد یا گواه کسی را گویند که، وقوع جرمی را مشاهده کرده و بخواهد درباره آن به مقامات صالح قضایی خبر بدهد؛ حالا اگر بخواهیم شاهدی را در دادگاه حاضر کنیم، این حضور، شرایط خاصی در قانون دارد.
محاکمه غیابی یکی از اشکال رسیدگی به پروندههای قضایی است که قانونگذار برای شرایطی که متهم یا خوانده در دادگاه حضور نمییابد، تعریف کرده است زیرا در یک پرونده، علاوه بر حقوق شاکی یا همان بزهدیده و جامعه، باید حقوق متهم نیز مورد توجه قرار گیرد.
حکم جلب لغتی عامیانه است که در حقوق به آن قرار جلب یا دستور جلب گفته میشود؛ در اصطلاح حقوق، حکم به تصمیمی گفته میشود که قاضی دادگاه درباره دعوای مطروحه و برای فیصله دادن اختلاف صادر میکند.