در مورد شرکت تضامنی قوانینی پیشبینی شده است که میتوان آنها را به ترتیب زیر خلاصه کرد:
1- انحلال شرکت برابر بند ب ماده 136 قانون تجارت، با موافقت تمامی شرکا امکانپذیر است. بنابراین در صورتی که حتی یکی از شرکا مخالف باشد، انحلال صورت نخواهد گرفت. با این حال اگر اساسنامه یا شرکتنامه، شرکا را از حق فسخ محروم نکرده باشد، هر یک از شرکا میتواند در …………………………
مشاوره حقوقی رایگان با وکیل خوب دادگستری
در مورد شرکت تضامنی قوانینی پیشبینی شده است که میتوان آنها را به ترتیب زیر خلاصه کرد:
1- انحلال شرکت برابر بند ب ماده 136 قانون تجارت، با موافقت تمامی شرکا امکانپذیر است. بنابراین در صورتی که حتی یکی از شرکا مخالف باشد، انحلال صورت نخواهد گرفت. با این حال اگر اساسنامه یا شرکتنامه، شرکا را از حق فسخ محروم نکرده باشد، هر یک از شرکا میتواند در صورتی که انحلال به قصد ضرر زدن به شرکا یا اشخاص دیگر نباشد، انحلال شرکت را درخواست کند. (بند د ماده 136 قانون تجارت) این تقاضا باید 6 ماه قبل از فسخ، کتباً به شرکا اعلام شود. همچنین اگر برابر اساسنامه باید سال به سال به حساب شرکت رسیدگی شود، فسخ در هنگام پایان محاسبه سالیانه به عمل میآید. (ماده 137 قانون تجارت)
2- ورشکستگی یکی از شرکا ممکن است به انحلال شرکت منجر شود. (بند ه ماده 136 قانون تجارت) انحلال شرکت به سبب ورشکستگی شرکا جنبه قهری دارد. یعنی نیازمند صدور حکم انحلال به وسیله دادگاه به سبب ورشکستگی شریک نبوده و کافی است که مدیر تصفیه شریک ورشکسته کتباً تقاضای انحلال شرکت را کرده باشد و از این تقاضا 6 ماه گذشته و شرکت، مدیر تصفیه را از تقاضای مزبور منصرف نکرده باشد. (ماده 138 قانون تجارت)
3- فوت شریک نیز شرکت را منحل میکند (بند و ماده 136 قانون تجارت) مگر اینکه شرکای باقی مانده و قائممقام متوفی به بقای شرکت رضایت دهند.
برابر ماده 139 قانون تجارت، اگر سایر شرکا به بقای شرکت تصمیم گرفته باشند، قائممقام متوفی باید در مدت یک ماه از تاریخ فوت رضایت یا عدم رضایت خود را کتباً اعلام کند.
4- محجوریت یکی از شرکا موجب انحلال شرکت میشود. (بند و ماده 136 قانون تجارت) اما در ماده 140 قانون تجارت آمده است که در صورت محجور شدن یکی از شرکا با اِعمال ماده 139 قانون تجارت، میتوان شرکتی را از انحلال نجات داد. یعنی باقی ماندن شرکت، وابسته به رضایت سایر شرکا و قائممقام محجور است.
5- انحلال شرکت تضامنی برابر با بند ج ماده 136 قانون تجارت، در صورتی ممکن است که یکی از شرکا به دلایلی انحلال شرکت را از دادگاه تقاضا کند و دادگاه آن دلایل را موجه تشخیص داده و حکم به انحلال بدهد.
البته موضوع مهم تشخیص موجه بودن دلایل است و دلیل را وقتی میتوان موجه دانست که سایر شرکا وظایف و تعهدات خود را انجام ندهند یا عملی مخالف با محتوای قرارداد شرکت انجام دهند.البته مطابق تبصره همین ماده، در صورتی که دلایل انحلال، منحصراً مربوط به شریک یا شرکای معین باشد، دادگاه میتواند به تقاضای سایر شرکا به جای انحلال، حکم به اخراج آن شریک یا شرکای معین را بدهد.
6- در صورت درخواست طلبکار یا طلبکاران شخصی هر یک از شرکا، شرکت منحل میشود، آن هم زمانی که نتوانسته باشند طلب خود را از دارایی شخصی مدیون (شریک) وصول کنند و سهم مدیون از منافع شرکت هم برای پرداخت طلب آنها کافی نباشد. (ماده 129 قانون تجارت)باید گفت قانونگذار سعی در حفظ حقوق طلبکاران و بقای شرکت دارد. زیرا اولاً مقرر کرده است که طلبکار باید 6 ماه قبل، قصد خود را به اطلاع شرکت برساند و ثانیاً طبق ماده 131 قانون تجارت، در صورتی که سایر شرکا سهمیه آن شریک را از دارایی شرکت نقداً پرداخت کنند، میتوانند از انحلال شرکت جلوگیری کنند.
صدای وکیل پاسخ دهنده به سوالات حقوقیه شما و ارائه دهنده مشاوره رایگان توسط وکیل دادگستری
مطالب مرتبط
شرکت تجاری از ایجاد تا انحلال | |
تخلفات اداری | بعد از فوت شخص حقوقی قوانین در شرکت ها|وکیل ثبت شرکت|وکیل شرکت ها|وکیل خوب |