مهریه یکی از رسوم رایج در ازدواج های ایرانی است که قانون کشورر نیز از آن حمایت می کند. اما تعیین مقدار مهریه باید در راستای مشخصی انجام شود و در زمان خوانده شدن عقد تعیین می گردد.
میزان مبلغ مهریه
گاهی اوقات خانواده‌ها اصرار به جاری شدن صیغه نکاح نزد فرد معین و مشهوری دارند و در همان صیغه که با حضور شاهد و رعایت همه جوانب شرع و قانون صورت گرفته، مهریه محدودی اعلام می‌شود. سپس خانواده ها برای ثبت در دفتر ازدواج، میزان مهریه را افزایش می‌دهند که از نظر قانون مورد قبول نیست. میزان مبلغ مهریه باید از ابتدا خوانده شدن عقد تعیین شود. همچنین خانواده‌ها هنگام مراجعه به دفترخانه، گاهی مهریه ای مغایر با آنچه شفاهی توافق کرده اند، درج می کنند. این اظهار در دفترخانه، مستند خواهد بود و دادگاه به توافق قبلی که رسمی نبوده توجه ندارد. هرچند ممکن است اختیار تعیین مهر به شوهر یا شخص ثالثی داده شود در این صورت شوهر یا شخص ثالث می تواند مهر را هر قدر بخواهد معین کند.
در نتیجه مهریه اصلی همان است که هنگام جاری شدن صیغه نکاح اعلام می شود. نه مبلغی که در کلام زوجین و افراد رد و بدل می شود. چراکه به مجرد عقد، زن مالک مهر می شود و می تواند هرنوع تصرفی که بخواهد در آن بنماید.